Een gezellige gastvrouw aan de telefoon

Altijd in voor een praatje

Maak kennis met Greet

Altijd al willen weten wie je aan de telefoon krijgt als je de reumavereniging belt? Dat is Greet van Gessel (70). Getrouwd, moeder van drie zonen en grootmoeder van twee kleinkinderen en al heel wat jaren een trouw lid van de vereniging.

De diagnose

“Op mijn 58^e, nadat ik aan mijn schouder ben geopereerd, kreeg ik de diagnose reuma. Reuma artritis en het syndroom van Sjögren. Het syndroom van Sjögren is een auto-immuunziekte waarbij je last hebt van ontstoken traan- en speekselklieren. Hoewel reuma aan mijn moeders kant in de familie zit, ben ik in ons gezin de enige. Voor de reuma artritis heb ik medicatie, maar de Sjögren is dat er helaas niet. Het meest vervelende aan de Sjögren vind ik de vermoeidheidsklachten.”

Veel contacten zijn belangrijk

“Op dit moment is de invloed van de reuma niet zo sterk meer als vroeger. Heb ik nu een slechte dag? Dan kan ik er zelf voor kiezen die dag niet zo veel te doen. Waar ik wel om kan mopperen is als ik door de reuma niet in de tuin kan werken, want dat is echt mijn hobby.

Vroeger was de invloed duidelijk sterker. Uiteindelijk heb ik moeten stoppen met werken wat ik best moeilijk vond. Door de reuma viel ik al uit bij de gezinszorg. Mijn laatste werk was bij de slager in de buurt. Daar moeten stoppen viel me erg zwaar. Ik miste enorm de gezelligheid. Het was echt een gezellige buurtwinkel. Helaas moest ik stoppen door de kou in de zaak die niet bevorderlijk is voor de reuma.”

Actief en creatief

“Ik heb altijd veel gefietst en als het lukt, doe ik dat nog steeds elke dag. Wél inmiddels op een elektrische fiets. Daarnaast maak ik zelf kaarten voor verjaardagen enzovoort. Dit kan ik gelukkig nog met mijn handen. Haken en breien dat ik vroeger deed, lukt helaas niet meer. Ook het fijne knipwerk lukt niet meer, maar gelukkig bestaan er inmiddels machientjes om figuurtjes uit papier te laten snijden. Ook in de tuin probeer ik zo veel mogelijk alles zelf te doen.”

De tijd van corona

“De coronatijd ervaar(de) ik vooral als heel stil. Ik mis iedereen heel erg. Zeker in zware periodes is het moeilijk als je al je familie niet tegelijk mag zien. Juist dan is de behoefte aan het contact sterk. Vooral met de feestdagen was dit gemis ook duidelijk. Naast het contact wat ik mis, is het ook voor mijn lichaam geen fijne periode. Al meer dan een jaar heb ik geen hydrotherapie waardoor mijn lichaam stram wordt. Omdat het zwembad helemaal dicht is, zijn er helaas geen andere oplossingen.

Ik probeer wel de oefeningen te doen die we normaal in het zwembad doen en de oefeningen vanuit de nieuwsbrief van de reumavereniging, maar daar moet ik heel voorzichtig mee zijn. Je mist dan toch het extra verwarmde water waardoor je veel minder last van de pijn hebt. Het was ook heel fijn dat we aan het einde van het afgelopen jaar weer even mochten opstarten. We hebben de leden van de zwemgroepen allemaal gebeld en de meesten waren zo blij dat we weer mochten beginnen.”

Vrijwilligerswerk bij de reumavereniging

“Ik werd gevraagd om reserve-coördinator te worden van de zwemgroep. Daarna werd ik gevraagd om gastvrouw te worden. Eerst zaten we in het ziekenhuis op de reumapoli om folders uit te delen aan patiënten. Mensen konden op die manier ook direct hun vragen stellen. Naast het feit dat het nu niet mag, kwam er ook minder belangstelling. Men zoekt nu toch meer informatie op, op het internet. Vervolgens werd ik gevraagd om de telefoon over te nemen. Wat betekent dat als mensen de reumavereniging bellen, ze mij aan de telefoon krijgen.

De telefoon doen, vind ik heel gezellig. Op die manier ken ik veel van de leden, omdat alle aanmeldingen voor activiteiten ook via mij gaan. Ook weet ik vaak hoe het met mensen gaat, omdat je met de mensen een praatje kunt maken. Er zijn mensen die direct bellen als ze van de reumatoloog afkomen en daar de Reumawijzer hebben ontvangen. Ze willen dan graag hun verhaal kwijt over wat ze allemaal te horen hebben gekregen.

Veel mensen stellen ook vragen over medicijnen, maar die informatie kan ik niet geven. Wel kan ik adviezen geven over beweging en wat de mogelijkheden bij de reumavereniging zijn. Mensen vinden het prettig om op die manier een luisterend oor te vinden. Soms kijken de mensen een beetje negatief tegen de activiteiten aan, waardoor ik ze probeer over te halen om gewoon eens een keer een gratis les te nemen. Het gaat niet alleen om het bewegen, maar je zit allemaal in hetzelfde schuitje. Het is gewoon gezellig. Na het zwemmen wordt bijvoorbeeld altijd een kopje koffie gedronken om nog na te praten. Zo krijg ik ze meestal dan wel over de streep. En als ze dan eenmaal die ene keer zijn geweest, zijn ze toch positief.

Naast gastvrouw ben ik ook actief in het bestuur en zorg ik samen met mijn man ervoor dat het verenigingsblad elke drie maanden netjes in de envelop komt en van adressticker voorzien wordt. En dat is best een klus, hoor.”

Elkaar weer zien

“Mijn hoop voor dit jaar is dat we een andere jaar krijgen dan het afgelopen jaar. Dat alles weer een beetje los mag komen. Maar vooral dat we elkaar gewoon weer kunnen zien.”

Jasmijn van Keulen