Jeanne Hendriks – Vrijsen

Ik ken de dames nog die de reumavereniging hebben opgericht

Jeanne Hendriks – Vrijsen (78) is 34 jaar lid van de reumavereniging en zet zich al  23 jaar met veel enthousiasme in als vrijwilliger. “Over 2 jaar stop ik ermee, want dan heb ik het 25 jaar gedaan en mag iemand anders het stokje overnemen.” Het was niet gemakkelijk om Jeanne’s medewerking te krijgen aan dit interview. Ze vindt het niet fijn om over zichzelf te praten of in het middelpunt van de belangstelling te staan. En dat terwijl deze bijzonder krachtige vrouw veel en boeiend kan vertellen. Ze kent veel mensen, heeft uiteenlopende interesses en al veel aangepakt in haar leven.

Van moeders kant
Jeanne groeide op in een gezin met 2 broers en 3 zussen. Zij was de op één na jongste. “Mijn ouders waren erg streng. Vooral voor de meisjes. Mijn oudste zus leeft nog en is 94 jaar. Zij is ook lang lid geweest van de reumavereniging.” Jeanne heeft last van artrose en dat komt door de erfelijke afwijking MED (Multiple Epifysaire Dysplasie) die de groeischijven aantast. Ook haar broers en zussen hebben deze ziekte. “Het komt van moeders kant.” Jeanne ging naar de huishoudschool. “De spinazieacademie. Op mijn 15^de ging ik werken. Maar toen ik op mijn 24^ste ging trouwen, moest ik stoppen met werken. Mijn man Piet heb ik via mijn zwager leren kennen. Onze dochter Corrine werd 10 maanden na ons huwelijk geboren. We woonden net 3 maanden en 10 dagen in dit huis.” Toen sloeg het noodlot toe.

Geen gemakkelijke jaren
“Piet kreeg ’s nachts om 12 uur pijn in zijn borst. Ik heb de buurman gevraagd of hij onze huisarts dokter Willemsen wilde halen maar die kon niet veel doen. Hij gaf Piet wel een tabletje onder zijn tong. De dokter vertrok en Piet stierf om kwart over 5 die ochtend op mijn 27^ste verjaardag. Hij was pas 26 jaar oud. Wie had ooit gehoord dat je zo jong kunt sterven aan een hartaanval? Daarna was het verwarrend voor me. Ik kreeg tabletten, mijn vader kwam en kapelaan Muskens en natuurlijk Piet’s ouders.” Ze somt de jaartallen op: “In 1961 zijn we getrouwd, in 1962 werd Corrine geboren, in 1963 zijn we hier komen wonen en in 1964 stierf Piet.”

Verjaardag blijven vieren
“Met mijn broer Geert die 7 jaar ouder was en vrijgezel en nog thuis woonde, kon ik goed opschieten. De eerste 3 maanden kwam hij van maandag tot vrijdag bij Corrine en mij in huis. Om een beetje op ons te letten. In het weekend ging hij weer naar huis om te stappen. Later heeft kapelaan Muskens me nog een brief geschreven vanuit Indonesië. Dat ik toch vooral mijn verjaardag moest blijven vieren, vooral voor Corrine. Zijn brief heb ik nog steeds. Als ik weg moest, kwam haar kleuterjuf Henriëtte van de Langenberg op Corrine passen. En mijn oudste zus kwam met haar spelen.”

Een vader voor Corrine
“Corrine was een echte rakker en kon al vroeg lopen. Geert heeft haar heel veel opgevangen. Eigenlijk deed hij wat een vader doet voor zijn dochter. Toen ze bij de pupillen op atletiekvereniging Groot Veldhovense Atletiek Club zat, bracht hij ons altijd naar de atletiekwedstrijden. Hij stimuleerde me om mijn rijbewijs te halen en ik mocht zijn auto lenen.” Jeanne was zo’n 9 jaar jurylid voor de atletiekvereniging. Met Corrine ging het voortvarend. “Op haar 18^e ging ze op kamers, studeren voor fysiotherapeut aan de Zuyd Hogeschool in Heerlen. En in de weekenden kwam ze thuis.”

Bezige bij
“Toen Corrine 12 was, ben ik weer gaan werken. Ik was lid van de vrouwenbond en via die club kwam ik aan een baan bij de NVV. Ik werkte 20 uur per week totdat ik volledig werd afgekeurd en in de WAO belandde. Na een omscholing ging ik voor 32 uur per week bij de Ergon werken. Daar heb ik 23 jaar met veel plezier gewerkt totdat ik 65 werd en moest stoppen. Ik had heel graag doorgewerkt want ik vond mijn werk geweldig. Jeanne zat voor de PvdA in de gemeenteraad van Veldhoven, maar toen die partij de verkiezingen verloor, kwam ook aan deze carrière een einde. Daarnaast was ze ledenraadslid en later bestuurslid van de AZEO (Algemene Ziekenfonds Eindhoven Omstreken), voorloper van de VGZ. “Dat heb ik ook zo’n 25 jaar gedaan.”

Niet zeuren maar doorzetten
Sinds haar geboorte heeft Jeanne pijn aan haar botten. Ze heeft al veel operaties achter de rug. Vooral aan knieën, ellebogen en heup. “Dokter van Thiel en dokter van den Akker, beiden orthopeed, dachten dat ik met 35 jaar in een rolstoel zou zitten. Mooi dat ze geen gelijk kregen,” vertelt ze lachend. Jeanne is een echte doorzetter en klagen doet ze niet. Ze werd 34 jaar geleden lid van de reumavereniging vanwege het zwemmen. De reumavereniging bestaat 38 jaar. Jeanne kent de mensen die de reumavereniging hebben opgericht. “Dat was een clubje van zes dames die bij dokter Thisscher (reumatoloog/ klinisch ecoloog) kwamen. Hij stimuleerde hen om de vereniging op te richten. Marietje Valkenburg, één van die dames, kende ik al voor mijn trouwen.”

Wie neemt het stokje over
Sinds mei 1991 is Jeanne coördinator voor de woensdaggroep en sinds juni 2008 houdt ze de absentielijsten bij voor alle zwemgroepen. En dat zijn zes groepen van ongeveer 30 mensen per groep. “Ik krijg om de drie maanden de lijsten om te verwerken. Het is belangrijk dat goed wordt bijgehouden wie er deelnemen omdat we daarvoor subsidie krijgen van de gemeente.” Een nauwkeurig werkje dat haar wel is toevertrouwd. Ze laat het me zien: ze heeft alle lijsten nog vanaf mei 1991! “Ik maak ook de lidmaatschapskaarten maar mensen mogen van mij eerst een proefles meedoen voordat ze lid worden.”

Drie rondes voor de Hipwalk
Vanwege haar knieën moet ze veel fietsen en vanwege haar nieuwe heup veel wandelen. Trots vertelt ze: “Ik heb meegedaan aan de Hipwalk, dat is een sponsorloop voor mensen met een knie- of heupprothese. Het werd georganiseerd door de afdelingen orthopedie van het Máxima Medisch Centrum en het Catharina Ziekenhuis. Ik heb drie rondes gelopen bij de Karpendonkse Plas om geld op te halen voor het Rode Kruis. Ik ben altijd meegegaan naar Arcen want ik vind het water heerlijk. Maar sinds ik mijn nieuwe heup heb, komt het water te hoog voor mij.”

Fietsen, fietsen, fietsen
Fietsen is haar lust en haar leven. ’s Zomers fietst ze drie dagen per week. Op maandag met de KBO. Dinsdags gaat ze naar de fysiotherapeut. Maar niet naar haar dochter die ook fysiotherapeute is. “Dat werkt niet. Ze zet wel naaldjes als ik veel pijn heb. Dry Needling therapie heet dat.” Op woensdag fietst ze 60 km en gaat ze ’s avonds zwemmen. “Helaas viel ik afgelopen woensdagavond in mijn stoel in slaap voor de televisie. Toen de film was afgelopen kon ik niet meer uit mijn stoel komen.” Nog steeds heeft ze zichtbaar veel last van haar rug. Opgeruimd vervolgt ze: “Op donderdag fiets ik met de PVGE Veldhoven en op vrijdag is het mijn wasdag.”

Werk gedaan
In de winter sport ze tweemaal per week bij Cardo en fietst ze op haar hometrainer. Ze heeft veel hobby’s. “Puzzelen, breien en het borduren van kaarten, al is dat soms lastig met mijn vingers, die zijn korter door de MED. Ik laat ook van alles vallen zoals mijn iPad en vanochtend nog een glas. Vroeger heb ik fuchsia’s gekweekt, 300 soorten, in de winter deed ik die inkuilen in mijn broeikas maar nu kan dat niet meer met mijn nieuwe heup.” Jeanne neemt het leven zoals het komt. Ze is trots op haar dochter en schoonzoon. Haar motto? “Gewoon doorgaan met ademhalen en verder niet. Nu mijn dochter goed is terecht gekomen is mijn werk gedaan.”

Contact 171 september 2015